De meeste mensen hebben weleens gehoord van haptonomie of haptotherapie en weten dat het iets met ‘voelen’ te maken heeft. Maar wat het nou precies is blijft vaak een beetje onduidelijk.
“Beter bij je gevoel komen”, “meer leren voelen”, “niet steeds vanuit je hoofd leven”. Dat zijn de dingen die mensen in verband brengen met haptotherapie.
Het vreemde is, dat ik zelden of nooit mensen tegenkom in mijn praktijk die niet kunnen voelen. Meestal voelen ze zelfs heel veel. Soms zoveel dat als ze voelen, ze worden overspoeld door boosheid of verdriet. Zoveel, dat ze doodmoe worden van al datgene wat ze aanvoelen van andermans emoties.
Hoe zit dat dan?
Wat ik uit verhalen van cliënten hoor, is dat wanneer ze bijvoorbeeld heel boos zijn, ze voor hun boosheid geen ruimte maken maar het wegdrukken.
Zoals een vrouw mij vertelde over haar werk; “Ik was woest om die beslissing, maar ja, de vergadering was afgelopen en er was geen ruimte meer voor, ik had geen zin om een scene te maken dus ging ik met een rotgevoel naar huis waardoor ik daar ook nog eens ruzie kreeg.
Of een vrouw over haar vriendinnen: “ik voelde me heel teleurgesteld dat ze mij niks vroegen maar ja, ik wil geen zeur zijn en zij hebben het al moeilijk genoeg”.
Of de man met een feilloze intuïtie maar dat niet zo snel onder woorden kan brengen: “ik had het gevoel dat het niet klopte maar wist niet waar hem dat nou precies in zat, nou ja, toen ben ik maar mee gegaan in zijn argumenten”.
Allemaal situaties waarin mensen geen ruimte maken voor hun eigen gevoel.
Vaak heb je in de loop van je leven geleerd dat ruimte maken voor je eigen gevoel niet wenselijk is voor het nut van het algemeen.. Je paste je aan en van tijd tot tijd barst de bom en komt de hele lading eruit, vaak op een moment dat het je helemaal niet uitkomt.
Heel vaak komt het vermogen om je aan te passen ook goed van pas en maakt je tot een prettig lid van de maatschappij, een fijne vriend, een goede partner. Maar als de aanpassing te groot is, lopen veel mensen ergens in hun leven aan tegen het nadeel ervan. Namelijk het gevoel dat je vervreemd bent van jezelf of in relaties of werk ontdekt: hoe kan dat nou, ik doe zo mijn best en ik bereik niet het gewenste resultaat?
In mijn praktijk werk ik als therapeut met behulp van inzichten uit de haptonomie, psychologie en communicatieleer. Samen met de cliënt ga ik op zoek naar waar de client eigen ruimte wil herwinnen en leert de cliënt weer plaats maken voor gevoelens van onbehagen maar ook voor gevoelens van blijheid. Kortom voor het maken van ruimte om te leven, om te kunnen zijn wie je bent op je eigen wijze.